Pierścień Borgiów

Kandydat na Cullena

Chcę polecić wam książkę nie o wampirach. "Pierścień Borgiów" to książka historyczna, być może z elementami prawdy. Rodzaj literacki- kryminał, szczególna pozycja dla fanów Michaela White'a. Podczas prac budowlanych w centrum Londynu zostaje odkryty szkielet sprzed ponad 500 lat. Następnie dochodzi do serii brutalnych morderstw. Wszystko wskazuje na to, że niespodziewane odkrycie i działalność seryjnego zabójcy są ze sobą powiązane. Prowadzący śledztwo inspektor Jack Pendragon jest pod dużą presją, zarówno ze strony przełożonych, jak również lokalnych mediów, które tylko czekają na jego potknięcia. Żeby rozwiązać zagadkę nim padną kolejne ofiary, Jack korzysta z pomocy licznych współpracowników, pani psycholog, a także profesora archeologii. Kluczowe znaczenie dla sprawy ma tytułowy pierścień, który należał niegdyś do słynącej z okrucieństwa rodziny Borgiów.

Nie mamy do czynienia z żadnym spiskiem ani tajemniczą sektą działającą w ukryciu od stuleci. Morderca nie zagraża całej ludzkości, akcja nie toczy się na kilku kontynentach, gdzie niestrudzony detektyw składa kolejne części układanki. Nie ma tutaj znanego z powieści sensacyjnych schematu, w którym śledztwo prowadzone jest na ogromną skalę, a gra toczy się o najwyższą stawkę. Nie znaczy to jednak, że jest nudno. Niemal wszyscy zamieszani w sprawę kłamią albo przynajmniej nie mówią całej prawdy. Policja wielokrotnie podejmuje fałszywe tropy i myli się w swoich domysłach. Michael White stworzył bohaterów, którzy nie dążą do rozwiązania jak po sznurku. Przeciwnie mylą się, kluczą, wątpią. Nie ma też takich, którzy z przyjemnością pomagają śledczym – każdy chroni siebie i ma coś do ukrycia. Można powiedzieć, że bohaterowie żyją własnym życiem i własnymi sprawami, a główny wątek powieści rozgrywa się jakby obok nich. Wprawdzie przypadkiem zostali w to wszystko wplątani, niemniej na co dzień mają zupełnie inne problemy. Taki zabieg to wielka zaleta powieści White’a, bo z reguły twórcy literatury sensacyjnej skupiają się na samej intrydze, a nie osobach w nią zamieszanych, szczególnie tych z drugiego planu.

Poza tym na uwagę zasługuje tło historyczne, będące bardzo istotnym elementem powieści. Autor włożył sporo pracy w to, aby dotrzeć do źródeł i przedstawić intrygujący mix prawdy oraz fikcji. Sam zresztą się z tego zwierza w ostatnim rozdziale po tytułem „Fakty i fikcja”, w którym wyjaśnia, co było prawdziwe, co wydawało się prawdopodobne, a co wymyślił na potrzeby książki.

Mogłoby się wydawać, że historia szaleńca mordującego pracowników pewnej firmy budowlanej w Londynie nie wybije się ponad przeciętność. Jednak „Pierścień Borgiów” jest napisany na tyle dobrze, że mimo niezbyt efektownej fabuły budzi duże emocje u czytelnika.

Zakończenie jest zaskakujące, co na pewno spodoba się wielu osobom, nie tylko fanom White'a lecz również innym osobom.
Polecam ! Razz